Uitgelezen in augustus 2021

Net als de voorbije jaren neem ik ook dit jaar deel aan een aantal reading challenges. Omdat lezen hier voor ontspanning zorgt en me tot rust brengt. Ik stelde voor mezelf een leesdoel van 40 boeken op, waarvan 10 klassiekers en 5 non-fictie boeken. En uiteraard neem ik ook dit jaar terug deel aan de Verbeelding Book Challenge. Elke maand publiceer ik een leesupdate met daarin een overzicht van de boeken die ik de maand ervoor las en beluisterde.

Leesupdate: deze boeken las ik in augustus 2021

In augustus had ik een week en twee dagen vakantie en enorm veel goesting om te lezen. En dat merkte ik aan mijn leesstatistieken want ik las maar liefst 7 boeken uit deze maand 🙂 . Ok, wel even eerlijk, in sommige boeken was ik de maanden hiervoor al begonnen. Maar toch, augustus gaat de boeken in als mijn beste leesmaand dit jaar denk ik.

Camelot

Groot-Brittannië wordt getergd door duisternis: moordpartijen, hongersnood en anarchie verscheuren het land. Haar legers zijn verwoest, alle helden dood of vermist. Zowel Arthur als Lancelot sneuvelde in de laatste grote veldslag en Merlijn is sindsdien niet meer gezien. Wat de Engelse adel betreft is de tijd van samenwerking voorbij: ze bekommeren zich voortaan enkel nog om hun eigen land en zullen zich nooit meer verenigen zoals ze dat voor Arthur deden. Maar in een geïsoleerd klooster in de moerassen van Avalon woont het nieuwste lid uit de orde: Galahad. Na een bloederig gevecht neemt hij zich voor om zijn geloften af te leggen en het leven dat hij tot dan toe heeft gekend voorgoed achter zich te laten. De temperamentvolle Iselle en verouderde krijger Gawain nemen hem onder hun hoede. Langzaam maar zeker zal de jongeman zijn lot als de zoon van Lancelot moeten accepteren en de meest gevierde en beruchte krijger worden die Groot-Brittannië ooit heeft gekend.

Een boek over koning Arthur, dat gaat er hier altijd wel in. En dus was ik heel benieuwd naar dit boek. Zo benieuwd dat ik het reserveerde in de bib. De volledige review kan je trouwens hier lezen.

#onsmoeder

Met #onsmoeder schrijft Hanne opnieuw over wat haar het nauwst aan het hart ligt: het moederschap. En… ze doet dat deze keer samen met diegene van wie zij een moeder maakte: haar eigen mama. Hanne en Anne wisselen woorden uit over de generatiekloof heen. Zoekend en af en toe vloekend, maar steeds eerlijk en vooral, met heel veel humor. Want of je nu in 1984 voor het eerst een kind kreeg, of in 2011, de allesomvattende conclusie van ouderschap blijft: iedereen doet maar wat, of is ‘t niet waar misschien?

Ik was al eerder dit jaar in dit boek van Hanne Luyten begonnen. Want het was al vrij snel beschikbaar in mijn Kobo Plus abonnement. En ik had ook enorm genoten van haar eerste boek. Misschien kwam het daardoor dat ik in het begin wat teleurgesteld was in dit boek? Want dit keer geen grappige anekdotes. Maar wel heel eerlijke verhalen over het moederschap. Dat ook haar eigen moeder aan bod komt, vond ik een aangename afwisseling. Maar ergens had ik toch precies net wat meer verwacht.

De stilte van de witte stad

Tasio Ortiz de Zárate is een briljante archeoloog die twintig jaar geleden werd veroordeeld voor een reeks bizarre moorden in het rustige stadje Vitoria. Hij staat op het punt voor het eerst de gevangenis te verlaten, als de misdaden weer beginnen: in de kathedraal van Vitoria wordt een jong stelletje gevonden: naakt en om het leven gekomen door bijensteken in hun keel. Niet veel later wordt in de Casa del Cordón, een bekend middeleeuws gebouw in de stad, een ander koppel vermoord. De jonge inspecteur en profiler Unai López de Ayala – beter bekend als Kraken – wil niets liever dan meer moorden voorkomen, maar een recente tragedie in zijn eigen leven maakt het hem moeilijk om deze zaak te behandelen als alle andere. Zijn onorthodoxe werkmethode wekt bovendien ergernis bij zijn baas. De tijd begint te dringen en de dreiging wordt alsmaar sterker: wie volgt?

Het was al een hele poos geleden dat ik nog eens een thriller had gelezen. Want mijn levendige fantasie laat dat niet altijd toe 😉 . Maar na lang aarzelen waagde ik me dan toch aan De stilte van de witte stad. En daar heb ik geen spijt van gehad. De volledige review lees je trouwens hier.

Matilda & de verloren sprookjes

Ga met Matilda en haar beste vriend Oskar mee op een gloednieuw boekdwaalavontuur. Nu ze het raadsel van haar moeders verdwijning heeft opgelost, reizen zij en Oskar samen naar Parijs. Daar ontdekken ze een wel heel bijzonder sprookjesboek… Sprookjesdwalen is niet zoals ‘gewoon’ boekdwalen: het is onvoorspelbaar en de personages zijn niet wie of wat ze lijken. En wanneer Tilda en Oskar oog in oog staan met een oude vijand, ontdekken ze dat slechteriken niet alleen in boeken bestaan, en dat niet ieder sprookjes eindigt met ‘ze leefden nog lang en gelukkig’…

Zo blij als een klein kind in een snoepwinkel was ik toen ik zag dat dit boek beschikbaar was in onze bib. Want eerder dit jaar genoot ik met volle teugen van deel 1. En dus was ik heel benieuwd naar het vervolg. Ook dit is een heerlijk boek om te lezen.

Matilda en Oscar pikken de draad op waar deel 1 eindigde. Een aantal nieuwe personages maken hun opmars, wat heel fijn is! En de bestaande personages worden dieper uitgewerkt. Daarnaast bevatte dit boek voor mij wat meer fijne plotwendingen. Het taalgebruik blijft heerlijk, net als de vele fijne quotes over boeken en lezen. En ja hoor, net als in deel 1 eindigt ook hier het verhaal met een cliffhanger. Waardoor ik niet kon wachten tot wanneer deel 3 beschikbaar was in onze bib 😉 .

De verdwenen brieven van Esther Durrant

1951: In de schaduw van WOII wordt Esther Durrant denkend dat ze samen op vakantie gaan door haar man naar een inrichting voor geestelijk zieken gebracht. Het ziekenhuis voelt aanvankelijk aan als een gevangenis, maar al snel wordt het Esthers toevluchtsoord. 2018: zeewetenschapper Rachel Parker start een onderzoek op de Scilly-eilanden, voor de kust van Cornwall. Wanneer ze een verzameling verborgen liefdesbrieven ontdekt, besluit Rachel, geboeid door de passie en de tederheid, de ontvanger op te sporen. Dit zet een reeks gebeurtenissen in gang die diep begraven geheimen dreigt te onthullen.

Een boek dat ik spotte via mijn Kobo Plus abonnement. En dat ik heel graag gelezen heb. Je leest het verhaal vanuit het standpunt van drie verschillende hoofdpersonages, wat misschien ingewikkeld klinkt. Maar dat absoluut niet was. Op het einde komen alle drie de verhalen trouwens mooi samen.

De verschillende verhaallijnen zijn erg goed uitgewerkt, zonder al te grote verrassingen op het einde. Maar net dat maakte dit zo een fijn boek om te lezen. De verschillende personages zijn ook best wel goed uitgewerkt. En ik ben wel fan van de schrijfstijl van Kayte Nunn. Geen ellenlange zinnen of hoofdstukken. Maar wel zinnen die vloeiend lezen en hoofdstukken die net lang genoeg zijn om op een avond heel wat pagina’s te kunnen verslinden. Kortom, een heel fijn boek om te lezen!

Ik dacht dat ik wist wat een burn-out was

In het najaar van 2017 stort ergens in Vlaanderen een journalist in. Hij is een van de duizenden die dat jaar op de welbekende muur smakt: burn-out. Hij weet wat hem te wachten staat. Denkt hij. Tot hij gaandeweg tot de conclusie komt: wáár hebben we het in godsnaam over? ‘Je hebt een burn-out’, klinkt zo ongeveer hetzelfde als: ‘Proficiat, je mag op trektocht door de woestijn.’ Je weet wat een trektocht is en je weet wat een woestijn is. Maar als je niet door een woestijnmens gegidst wordt, maak je de gekste dingen mee en kan je verdomme lang onderweg zijn. Een burn-out is geen cadeau. Het reikt verder dan vermoeidheid. Zit niet alleen in je hoofd. En herstellen is veel meer dan rusten, relaxen, loslaten. In dit boek trekt journalist Marijn Sillis ten strijde tegen de overload aan hippe burn-outonzin en fileert hij de clichés. Hij deelt goudeerlijk zijn eigen emoties, gedachten en inzichten, en gaat het gesprek aan met lotgenoten. Ik dacht dat ik wist wat burn-out was, tot ik er een kreeg is een poging tot schets van het veelkoppige monster dat burn-out is. Het blijft ver weg van overbodig advies en de lege lijstjes met tips en tricks.

Ik zag voor het eerst een review van dit boek verschijnen bij Sofie van Fiekefatjerietjes en was geïntrigeerd. Want een paar jaar terug liep ik zelf tegen de lamp. Het boek is geen wetenschappelijk boek over burn-out. En dat vond ik eerlijk gezegd een verademing. Geen theorieën over hoe je een burn-out krijgt en hoe je er met moet omgaan. Maar wel een eerlijk en open verhaal over hoe iemand een burn-out ervaart.

Heel wat dingen waren enorm herkenbaar voor mij. Al zaten er hier en daar ook stukjes tussen die ik dan weer helemaal anders heb ervaren. Maar dat is logisch natuurlijk, want ieder verhaal is anders. En alhoewel het best wel een zwaar thema is, leest het boek vlot.

De crèche

Amsterdam, 1942-1943. Tegenover de Hollandsche Schouwburg bevindt zich de Joodse Crèche, door de Duitsers getransformeerd in een verzamelplaats voor Joodse kinderen voordat zij op transport gaan. Samen met de andere Joodse kinderverzorgsters van de crèche bekommert de zeventienjarige Betty Oudkerk zich om het lot van de kinderen, terwijl het leven voor Joden buiten de crèche steeds beangstigender wordt. In het diepste geheim weten ze onder leiding van Henriëtte Pimentel, de directrice van de crèche, ruim zeshonderd kinderen van deportatie te redden, ongeacht de risico’s die dat met zich meebrengt. De crèche is het verzetsverhaal van jonge vrouwen die in wrede omstandigheden moeten beslissen over leven en dood. Moedige vrouwen met een vurige hoop voor de toekomst – want wie een kind redt, redt de wereld.

Verhalen over WOII en het verzet, ik lees die wel graag. En dus was ik nieuwsgierig naar De crèche. Van zodra ik het zag verschijnen in mijn Kobo Plus abonnement downloadde ik het boek.

Het verhaal leest als een trein. En door de verhalende maar niet overdreven manier van schrijven die Elle Van Rijn hanteert waan je je meteen in Amsterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog. Jammer genoeg zijn niet alle hoofdpersonages goed uitgewerkt. Maar doordat er veel aandacht wordt besteed aan het belangrijkste hoofdpersonage – Betty Oudkerk – vond ik dit niet zo erg. Heel erg verrassende plotwendingen kwamen er niet, maar toch bevat het verhaal genoeg spannende elementen om je als lezer vast te houden tot op de laatste pagina. Kortom, een fijn boek om te lezen!

Tussenstand

Goodreads: 42/40

Classics: 5/10

Verbeelding Book Challenge: 6/30

* Samenvattingen: standaardboekhandel.be

Welke boeken lazen jullie onlangs?