Flashback & forward #1
Een nieuwe rubriek! Eentje waarbij ik net voor het begin van een nieuwe week terugblik op de highlights (en soms ook wat minder fijne dingen) van de voorbije week (weken) en vooruitblik op de week (weken) die komt (komen).
Goedgezind door:
- Het feit dat ik zowaar het eerste boek (De waarheid over de zaak Harry Quebert) van 2016 heb uitgelezen. En dan nog niet eens zomaar een dun boekje, neen hoor, een heuse klepper van 608 pagina’s!
- De gezellige namiddag met koffie, taart, mijn grootouders & zoontje die we op donderdag doorbrachten.
- Onze baby boy die ‘s nachts eindelijk blokjes van 4 à 5 uur slaapt & dus nog maar 1 keer wakker wordt voor een flesje. Nu er enkel nog voor zorgen dat hij zijn laatste flesje rond 23h zou drinken in plaats van 20h en we zijn er helemaal 🙂 Tips hiervoor zijn altijd welkom!
- Het sneeuwtapijt bij het ontwaken op vrijdagochtend (toegegeven niet zo fijn voor diegene die er in de ochtendspits door moesten, maar ik genoot er dus wel van 🙂 )
Lichtelijk gefrustreerd door:
- Het feit dat er nog steeds niets is uitgevonden om die fopspeen in de mond van je baby te houden 🙂 (ons zoontje slaapt dan wel al langer ‘s nachts, er moet hier nog geregeld opgestaan worden omdat hij zijn tutje verloren is). Ook hier zijn tips altijd meer dan welkom!
- De vele regen die deze week viel waardoor we amper konden gaan wandelen & buitenlucht opsnuiven. Hopelijk volgende week beter!
- Mijn verwoede doch mislukte pogingen om een aantal blogposts te draften. Ook hier hopelijk volgende week beterschap!
Uitkijken naar:
- Het babybezoek dat gepland staat. Spannend, want het is ons zoontje zijn allereerste bezoek aan een ander baby’tje.
- De date night van mij & het Lief op woensdag.
- Het volgende boek dat ik ga lezen. Al moet ik nog even beslissen welk het precies zal worden.
9 Comments
Falderie
Dat van die mislukte pogingen en de blogposts ken ik maar al te goed! 🙂
memyselfandwe
Dat tutjesgevecht… Kan ik niet bij helpen. Bij ons is dat ook zo, maar ik heb gemerkt dat als ik het negeer, hij zijn tutje zelf vindt… 🙂
Geniet maar van jullie date night! Ik ben jaloers. Wij zouden dat ook eens dringend moeten inplannen. 🙂
Evi
Ik vrees dat met zijn 11 weken ons zoontje nog net te klein is om zijn tutje zelf terug te vinden. Maar wel goed om weten dat daar ooit beterschap in komt! Genieten van onze date night gaan we doen hoor 🙂
memyselfandwe
Dat tutjesgevecht… Kan ik niet bij helpen. Bij ons is dat ook zo, maar ik heb gemerkt dat als ik het negeer, hij zijn tutje zelf vindt… 🙂
Geniet maar van jullie date night! Ik ben jaloers. Wij zouden dat ook eens dringend moeten inplannen. 🙂
Evi
Ik vrees dat met zijn 11 weken ons zoontje nog net te klein is om zijn tutje zelf terug te vinden. Maar wel goed om weten dat daar ooit beterschap in komt! Genieten van onze date night gaan we doen hoor 🙂
Celine
Hoi, ik kom hier ook even een kijkje nemen 🙂 Tips voor opschuiven van het flesje formuleerde ik al als antwoord op je opmerking op mijn blog 😉 Voor het tutje bestaan geen tips vrees ik: dat zal je moeten blijven doen tot het brave kind zelf zijn tutje kan pakken. En dat is nog eventjes! Wij moeten het ook doen, soms 1 keer, soms vele keren per nacht. Het hoort erbij die eerste maanden… Bij onze eerste dochter waren de nachten veeeeeel erger, dus nu zijn we wel al wat gewoon. 1 van ons strompelt het bed uit, gaat al slaapwandelend de tut geven, even over bolletje wrijven, terug in bed en verder slapen. Zelfs voor een notoir slechte slaper als mijzelve lukt dat aardig 😉
Succes!!
Evi
Hey Céline, fijn & altijd welkom 🙂
Ik denk inderdaad dat het nog wel een tijdje zal duren eer hij zijn tutje zelf kan pakken (maar anders zou het ook geen lief & vooral schattig babyt’je meer zijn 🙂 )
Hier staat zijn wiegje bij ons op de kamer, dus ver hoeven we niet te lopen om zijn tutje te geven. En dat helpt bij mij wel om daarna ook relatief snel terug in slaap te vallen 🙂
Celine
Hoi, ik kom hier ook even een kijkje nemen 🙂 Tips voor opschuiven van het flesje formuleerde ik al als antwoord op je opmerking op mijn blog 😉 Voor het tutje bestaan geen tips vrees ik: dat zal je moeten blijven doen tot het brave kind zelf zijn tutje kan pakken. En dat is nog eventjes! Wij moeten het ook doen, soms 1 keer, soms vele keren per nacht. Het hoort erbij die eerste maanden… Bij onze eerste dochter waren de nachten veeeeeel erger, dus nu zijn we wel al wat gewoon. 1 van ons strompelt het bed uit, gaat al slaapwandelend de tut geven, even over bolletje wrijven, terug in bed en verder slapen. Zelfs voor een notoir slechte slaper als mijzelve lukt dat aardig 😉
Succes!!
Evi
Hey Céline, fijn & altijd welkom 🙂
Ik denk inderdaad dat het nog wel een tijdje zal duren eer hij zijn tutje zelf kan pakken (maar anders zou het ook geen lief & vooral schattig babyt’je meer zijn 🙂 )
Hier staat zijn wiegje bij ons op de kamer, dus ver hoeven we niet te lopen om zijn tutje te geven. En dat helpt bij mij wel om daarna ook relatief snel terug in slaap te vallen 🙂