Boek review: De stilte van de witte stad

Ik had dit boek – De stilte van de witte stad – al een paar keer voorbij zien komen en was er wel door geïntrigeerd. Maar doordat ik soms nogal een levendige fantasie heb, heb ik de boot om het ook effectief te lezen lang afgehouden. Want seriemoordenaars en ik, dat is geen al te beste combinatie 🙂 . Tot ik op een zomerse avond besloot om me er toch aan te wagen.

Boek review: De stilte van de witte stad

Spanning, mysterie, geschiedenis en heel veel sfeer. Dat stond er op de achterflap van het boek dat ik uiteindelijk na heel lang twijfelen in de bib ontleende. En je krijgt wel waar voor je geld! Want het boek bevat inderdaad heel wat spanning, mysterie, sfeer en geschiedenis 🙂 .

Het verhaal opent met een proloog die je meteen zin geeft om de rest van het verhaal te lezen. Want hoe komt het dat het hoofdpersonage – inspecteur Unai López de Ayala met een kogel door zijn hoofd in het ziekenhuis belandde? Dat alles heeft natuurlijk te maken met de reeks moorden die Vitoria teisteren. En die door Unai onderzocht worden.

Twintig jaar geleden was er trouwens ook al een seriemoordenaar in Vitoria actief. Maar die werd na een poosje gesnapt en opgesloten door zijn eigen tweelingbroer. Net nu die seriemoordenaar op het punt staat om eindelijk vrijgelaten te worden beginnen de moorden opnieuw. En ze lijken exact op de moorden van twintig jaar geleden. Wat Unai voor een serieus raadsel stelt. Want hoe kan iemand vanuit de gevangenis de moorden plegen? Of zit de archeoloog die ze twintig jaar geleden opsloten onterecht vast? En is het misschien zijn tweelingbroer die de moorden nu hervat?

Kortom, stof genoeg voor 491 pagina’s spanning en mysterie 🙂 .

Waarom ik De stilte van de witte stad graag las

Het was hier al een hele poos geleden dat ik nog een thriller van dergelijk kaliber had gelezen. En ondanks het toch wel wat lugubere onderwerp heb ik het boek heel graag gelezen.

Eva Garcia Sáenz de Urturi weet namelijk op een heel fijne manier de spanning in het verhaal op te bouwen. Het tempo van het verhaal zelf ligt vrij hoog met tal van acties, wat ik altijd wel fijn vind. Maar op geen enkel moment komen deze onrealistisch over. Of zijn ze too much. Bovendien wisselt ze wat meer informatieve passages met bijvoorbeeld historische weetjes over Vitoria of landschapsbeschrijvingen goed af met meer actieve passages. Waardoor je je als lezer echt wel in Vitoria zelf waant.

Ook de personages zijn goed uitgewerkt. Al vermoed ik dat deze nog dieper uitgewerkt zullen worden in de vervolgboeken. Bovendien lost de schrijfster op gepaste tijden nieuwe plotwendingen. Waardoor je als lezer enorm geboeid blijft. En je verder wil lezen! Dus ja, ik had op een gegeven moment moeite om het boek naast mij neer te leggen. En verder te werken. Of te slapen 😉 .

Wat ik er minder goed aan vond

Er zijn tal van goeie plotwendingen aanwezig. Net als heel wat spanning en mysterie. En misschien net daardoor vond ik het dan wat jammer dat het klassieke liefdesverhaal als in inspecteur en baas beginnen een soort van verhouding er in verweven werd. Voor mij persoonlijk deed dat een klein beetje afbreuk aan de rest van het verhaal.

De stilte van de witte stad – mijn eindoordeel ⭐⭐⭐⭐

Ik had het niet verwacht maar werd door dit verhaal van mijn sokken geblazen. Ik vond het zelfs zo spannend dat ik op een gegeven moment moeite had om te stoppen met lezen. En ja, misschien ben ik wel stiekem al eens gaan piepen naar het einde om te weten wie het nu gedaan had 🙈 .

Maar dus een absolute aanrader als je graag spannende verhalen leest en geen schrik hebt van seriemoordenaars 😉 . Ik kijk alvast uit naar de andere boeken die hier een vervolg op vormen!

Las jij De stilte van de witte stad al?