Als de rook om mijn hoofd is verdween
Ik heb lang getwijfeld of ik deze post wel online zou plaatsen en zelfs nu heb ik er gemengde gevoelens bij want het is mezelf erg bloot geven. Anderzijds is het ook niet de bedoeling om er hier enkel een good news show van te maken. Dus doe ik mijn ogen dicht en spring ik in het diepe … Ik schreef het eergisteren hier al, ik ben niet iemand die snel gaat toegeven dat ik op mijn tandvlees zit, maar mijn hoofd zit al een tijdje overvol.
Er zijn te veel dingen waar ik me zorgen in maak, al dan niet gegrond: onze zoektocht naar een huis, te veel werk en te veel stress op het werk, zorgen om Tuur, zorgen om het lief, zorgen om mezelf, mijn gewicht dat de verkeerde kant uitgaat, rekeningen die we moeten betalen, … En dus zit mijn hoofd vol, propvol. Ik kan het nog het best vergelijken met een spons die in het water ligt en alle vocht dat ze kan opnemen heeft opgenomen. En toch blijft er maar water bijkomen …
En dat heeft gevolgen: zo gebruikte ik al elf rustdagen in de 40 dagen bloggen challenge. Te veel dan in theorie toegelaten, te veel dan ik zelf zou willen. Ik slaap ‘s nachts ook niet meer goed waardoor ik zo ongelooflijk moe ben. Niet zozeer fysiek, maar vooral mentaal ben ik uitgeput. Ik vergeet ook veel dingen. Gelukkig is er mijn BuJo want als ik niet iets opschrijf, dan mag je er gif op innemen dat ik het een paar dagen later niet meer weet. Mijn langetermijngeheugen, dat werkt overigens prima hoor. Het is eerder mijn kortetermijngeheugen dat me grandioos in de steek laat. Ik ben kort van stof, heb vaker last van hoofdpijn en datgene waar ik vroeger ‘intellectuele’ ontspanning in vond (lezen, bloggen, blogs lezen, …) biedt geen of toch niet al te vaak soelaas meer. Het liefst van al zou ik gewoon heel graag willen rusten, geen nieuwe prikkels meer krijgen en dat hoofd van mij leeg laten lopen.
En dus blog ik niet zo vaak als ik zou willen, lees ik niet elke dag de vele blogs die ik zou willen lezen, laat ik de computer tegenwoordig vaak aan de kant liggen en kijk ik naar series waar ik niet hoef bij na te denken. Want dat helpt om het aantal prikkels te verminderen. Er wordt ook op andere vlakken actie ondernomen, zo wordt er terug meer gesport of in ieder geval een poging ondernomen tot … 🙂 wie weet volgt er wel eens een post over. Deze week hebben ik en Tuur samen een weekje vakantie en hoeft de werkcomputer in ieder geval niet meer elke dag open te staan. Dat is althans het voornemen. Net zoals proberen om hier en daar wat slaap in te halen en heel veel fijne dingen samen te doen. En wie weet is mijn hoofd tegen het einde van de week een beetje minder vol.
25 Comments
Sofie
Het is helemaal geen wedstrijd die 40 dagen bloggen. Zelfzorg komt op de eerste plaats. Ik hoop dat je je snel weer relaxt mag voelen. Doe het vooral rustig aan.
Evi
Thx, komt wel goed hoor. De laatste weken waren gewoon beetje heftig, maar een weekje vakantie doet me deugd en als ik nu nog eens leer om beetje minder te piekeren en wat meer te slapen zijn we er helemaal 🙂
fieke
Geniet van je vakantie! En er moest niks hé, tijdens 40 dagen bloggen. You do you en al! Ik duim voor een minder vol hoofd, al is dat makkelijk zeggen, want ik kan daar zelf ook wat van. Loslaten en minder moeten, maar ook dat is makkelijk gezegd…
Evi
Het is inderdaad niet zo makkelijk he, ik zeg dat vaak tegen mezelf er moest niks en you do you maar ik wou het vooral heel graag zelf doen, 40 dagen bloggen. Belangrijkste is dat ik er wel nog steeds veel plezier aan beleef. En een weekje vakantie doet ook wel deugd, de wekker die ‘s ochtends niet afloopt, lekker lang samen in pyjama rondlopen 🙂 En dat leren loslaten en ontspannen, daar ben ik werk van aan het maken, dus komt wel allemaal goed!
Samaja
Probeer vooral wat rust voor jezelf te vinden, dat lijkt me nu echt wel het voornaamste. De rest wacht wel, je hebt trouwens nog je hele leven om te bloggen ?
Evi
Dat klopt als een bus 🙂 De laatste weken waren vooral heel heftig, maar die rust vinden daar ben ik volop aan aan het werken en ook de week vakantie nu gaat heel veel deugd doen!
Anna Helena
Gun jezelf rust en tijd zodat je de lat wat lager kan leggen. Dat klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, but been there done that. Stap voor stap lukt het je wel.
Evi
Thx!
mama
Het moe zijn, niet kunnen slapen en zorgen maken lopen een beetje als rode draad doorheen je posts. Probeer voor jezelf te zorgen want alleen zo kan je een goede mama, partner, werknemer zijn. Al betekent dit in eerste instantie maatregelen nemen die egoïstisch lijken..want als je crasht sta jij en je omgeving nog verder van huis. Bespreek dit misschien eens met je huisdokter?
Evi
Ik pieker van nature uit best wel wat en dat in combinatie met een paar heftige weken maakten dat het hier beetje moeilijker ging. Maar zelfzorg is inderdaad gigantisch belangrijk. En dus wordt er hier terug meer werk van gemaakt. Op aanraden van de huisarts ben ik een aantal dingen aan het uitproberen, al kan je natuurlijk niet van vandaag op morgen een volledige ommezwaai verwachten. Maar stapje voor stapje komt het wel goed.
Kris10
Geniet van je vakantie. Het zal deugd doen!
Evi
Dankjewel & ben ik aan het doen!
Lize
Ik herken het ergens wel. In maart heb ik goed en regelmatig geblogd maar in april is het veel minder.
Neem voldoende rust en zorg goed voor jezelf!
Evi
Thx, ben ik aan het doen.
Mrs Brubeck
Soms kom je op een punt waarop het allemaal teveel wordt. Prioriteiten stellen is dan zo belangrijk, denk aan jezelf, aan je gezin, put kracht uit de mooie dingen in je leven.
Maar vooral, sta jezelf toe NIET perfect te zijn, dat hoeft niet, voor niemand!!!
(Believe me, het doet meer kwaad dan goed)
Liefs ??
Evi
Thx! Niet makkelijk om jezelf toe te staan niet perfect te zijn, maar stapje voor stapje zal het wel lukken.
Mel
Geniet van je verlof en vooral: laat jezelf toe om wat te rusten en los te laten. Bedankt om deze post te delen.
Evi
Thx, genieten ben ik aan het doen en dat loslaten, dat komt denk ik wel stapje voor stapje.
Hilde
Vooral doen waar jij je zelf ten volle goed bij voelt, Evi. Dat is de raad die ik jou graag meegeef. Niets mis mee als het eens wat minder gaat, mentale rust op tijd en stond is broodnodig. Ik hoop voor jou dat je die balans terug mag vinden. Zorg éérst goed voor jezelf, dan pas kan je er ook ten volle zijn voor de andere (een raad die iemand me ooit zelf influisterde en die ik toen ook erg ter harte heb genomen 😉 ). Neem er absoluut je tijd voor 😉 … Denk aan jou…
Evi
Dankjewel! Het is inderdaad erg wijze raad, al is het niet altijd even makkelijk om die om te zetten in praktijk. Maar ik werk eraan en stapje voor stapje zal het wel lukken.
Mamafien
Zo herkenbaar!
Ik leer ook stapje voor stapje los te laten. En dat lukt steeds beter. Ik probeer mezelf minder te verplichten. Op vlak van bloggen, op vlak van sport, op elk vlak. Het moet je nog altijd energie geven, geen energie vreten.
Ik hoop dat je jezelf kan toelaten om te genieten van de rustmomentjes in de vakantie. Je zal er alleen maar deugd van hebben. (haha, ik heb makkelijk spreken ;))
Evi
Het is niet makkelijk he dat loslaten, maar stapje voor stapje komen we er wel. En het is zoals je zegt: de dingen die je doet moeten je energie geven, niet vreten.
Flavie
Probeer rust te vinden en de rest komt dan vanzelf…
Leen
Heel herkenbaar hoor. Ik zal ook nooit toegeven dat het allemaal teveel is. ‘Nee’ zeggen, ik moet er niet aan denken, laat dat werk zich maar opstapelen! Ahum. En dan is het te laat en zegt uw lijf ‘stop’. Dus het is al goed dat je het beseft en een weekje vakantie had om de batterijen op te laden, maar eerlijk bij mij heeft zo één week niet geholpen want vanaf de eerste werkdag daarna begon de stress zich opnieuw razendsnel op te stapelen. Met als gevolg dat ik nu twee weken thuis zit (en nog méér in de stress schiet als ik eraan denk dat ik op 2 mei terug moet en weer helemaal in hetzelfde patroon zal hervallen, als ik niet zelf iets verander).
Dus wat ik wou zeggen: luister naar uw lijf en uw echtgenoot 🙂
Evi
Dat ene weekje vakantie was inderdaad niet meteen voldoende. Ik merkte het de avond voor ik terug aan de slag moest gaan, rusteloos en liggen woelen in bed tot en met. En dan in het weekend heel veel tijd nodig hebben om te recupereren. We zijn er dus nog niet, maar intussen heb ik wel op enkele andere vlakken stappen gezet en ben ik aan het proberen om dat stressniveau niet meer zo fel de hoogte te laten inschieten. Het is een werkje van hele lange adem, met veel vallen en opstaan, maar we komen er wel (of dat hoop ik in ieder geval). Jij ook goed luisteren naar lijf & omgeving he! En nog niet te veel stressen voor wanneer je terug aan de slag moet. Probeer vooral eerst rust te vinden, want dat is immens belangrijk (al heb ik eigenlijk niet heel veel recht van spreken 😉 )